|
|
"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....
WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni. |
|
|
|
|
Sobota, 21 grudnia 2024 r. |
|
Imieniny obchodzą:
Jan, Honorata, Tomasz
|
|
|
|
|
|
Program i umowa utrzymaniowa | |
[ 0000-00-00 ] |
Podzespół ds. Infrastruktury, działający w ramach Zespołu Trójstronnego
ds. Kolejnictwa, na jednym z ostatnich swoich posiedzeń omawiał
założenia do nowego Programu utrzymaniowego, które zaprezentowali
przedstawiciele Departamentu Kolejnictwa w Ministerstwie Infrastruktury i
Budownictwa. W pierwszej części przybliżono stan obecny utrzymania
infrastruktury kolejowej oraz docelowe rozwiązania i kompleksowe
podejście do rozwoju infrastruktury, co ma zaowocować wzmocnieniem
pozycji rynkowej sektora kolejowego. PKP PLK w swojej działalności
prowadzi inwestycje i utrzymanie infrastruktury dla spełnienia oczekiwań
rynkowych spółek wykonujących kolejowe przewozy pasażerskie i towarowe.
Założenia do Programu
Program „Pomoc w zakresie finansowania kosztów zarządzania infrastrukturą kolejową, w tym jej utrzymania i remontów do 2023 r.” jest
dokumentem ustanawiającym ramy finansowe oraz warunki realizacji
zamierzeń państwa, dotyczących infrastruktury kolejowej w zakresie
zarządzania nią, przewidywanych do wykonania w perspektywie do 2023 r. Rozwiązania
przewidziane do ujęcia w programie mają na celu zapewnienie stabilnego
finansowania prac remontowo-utrzymaniowych w perspektywie wieloletniej
przy efektywnej kontroli wydatkowania środków publicznych. Program
zakłada finansowanie kosztów zarządzania infrastrukturą kolejową przez
wszystkich zarządców (rozdział IV dyrektywy Parlamentu Europejskiego i
Rady 2012/34/UE z dnia 21 listopada 2012 r. w sprawie utworzenia
jednolitego europejskiego obszaru kolejowego), a w praktyce powoduje, że
jest on dedykowany przede wszystkim PKP Polskie Linie Kolejowe S.A. Finansowanie
będzie się odbywało na podstawie wieloletnich umów. Będą one stanowić z
jednej strony bezpośrednią podstawę prawną dla dokonania transferu
środków publicznych do PKP PLK, z drugiej zaś gwarancję otrzymania przez
nią środków w wysokości i terminach w nich określonych.
Cel i efekty Programu
- Poprawa
konkurencyjności transportu kolejowego. Realizacja Programu pozwoli na
zapewnienie odpowiedniego poziomu jakości infrastruktury kolejowej, co z
kolei stanowi wyjście naprzeciw oczekiwaniom rynkowym przewoźników
kolejowych oraz przełoży się na wzrost przewozów kolejowych. Transport
kolejowy będzie mógł konkurować z transportem samochodowym (na skutek
poprawy czasów przejazdu, spadku awaryjności obiektów i urządzeń,
utrzymania wielu połączeń kolejowych itd.).
- Uzupełnienie
przedsięwzięć realizowanych w ramach Krajowego Programu Kolejowego do
2023 r. w obszarze likwidacji „wąskich gardeł” ograniczających zdolność
przepustową na najbardziej obciążonych ciągach komunikacyjnych, a także
utrwalenie efektów eksploatacyjnych zmodernizowanych linii kolejowych w
Polsce.
- Likwidacja zaległości utrzymaniowych.
- Zachowanie
sieci linii kolejowych. Ujęte w Programie środki i nowe zasady
finansowania pozwolą na uniknięcie konieczności koncentracji funduszy
przeznaczanych na utrzymanie linii kolejowych, głównie na liniach
zmodernizowanych przy współfinansowaniu ze środków UE (tj. kosztem linii
o mniejszym znaczeniu). Pozwoli to na uniknięcie wyłączenia z
eksploatacji wielu linii o mniejszym znaczeniu i zmniejszenia wielkości
sieci linii kolejowych.
- Wzrost udziału długości eksploatowanych
linii kolejowych spełniających standardy do ogólnej długości
eksploatowanych linii kolejowych.
- Poprawa parametrów
eksploatacyjnych linii kolejowych oraz podniesienie poziomu
bezpieczeństwa ruchu dzięki wymianie starych, wyeksploatowanych i
zdegradowanych elementów infrastruktury kolejowej oraz towarzyszących
urządzeń technicznych na elementy i urządzenia nowe, wykonane z
zastosowaniem współczesnych technologii.
- Poprawa dopuszczalnego nacisku osi taboru dzięki poprawie stanu infrastruktury i jej parametrów technicznych.
- Wzrost maksymalnej prędkości.
- Poprawa bezpieczeństwa poprzez zmniejszenie liczby wypadków z winy PKP PLK.
- Zapewnienie
w 2023 r. warunków do kursowania pociągów z prędkością ponad 160 km/h
na liniach kolejowych w Polsce o łącznej długości 1 575,523 km.
Nowa kategoryzacja
W
ramach przygotowania Programu dokonano analizy wszystkich odcinków
sieci linii kolejowych w Zarządzie PKP PLK S.A. (1.616 odcinków o
łącznej długości 20.890, 800 km – według stanu na 31 grudnia 2015 r.).
Pod uwagę wzięto również odcinki, których budowa jest programowana
zgodnie z założeniami Krajowego Programu Kolejowego do 2023 r. W ramach przygotowanej „nowej” kategoryzacji wyróżniono 4 kategorie utrzymaniowe:
Nowe podejście do kategoryzacji utrzymaniowej wg kat. A Zalicza
się do niej odcinek, na którym jest zlokalizowana inwestycja w
infrastrukturę kolejową finansowana ze środków publicznych (dotacja
budżetowa, Fundusz Kolejowy, kredyty z gwarancją Skarbu Państwa, środki
UE, środki samorządowe):
- zrealizowana w latach 2005-2015 (w tym w ramach Wieloletniego Programu Inwestycji Kolejowych do roku 2015);
- realizowana bądź planowana do realizacji w ramach Krajowego Programu Kolejowego do 2023 r.
Nowe podejście do kategoryzacji utrzymaniowej wg kat. B Zalicza się do niej odcinek jeżeli nie występuje już w kategorii A, natomiast:
- ujęty jest w umowach AGC i AGTC;
- zaliczony
został do sieci kompleksowej i bazowej TEN-T wg rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1316/2013 z 11 grudnia 2013 r.;
- ujęty
jest w korytarzach towarowych, utworzonych na podstawie rozporządzenia
Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 913/2010 z 22 września 2010 r.;
- ujęty jest w Planie Transportowym Ministra z uzupełnieniami o odcinki tworzące sieć skomunikowań;
- występuje na nim natężenie ruchu pociągów pasażerskich w ilości powyżej 6 pociągów/dobę;
- obciążenie roczne linii/odcinka przekracza 3 Tg.
Nowe podejście do kategoryzacji utrzymaniowej wg kat. C Zalicza się do niej odcinek jeżeli nie występuje już w Kategorii A lub Kategorii B, natomiast:
- stanowi element sieci linii o znaczeniu państwowym, określonej rozporządzeniem Rady Ministrów z 17 kwietnia 2013 r.;
- zapewnia dojazd do:
- terminali obsługujących towarowe przewozy intermodalne,
- stacji z czynnymi górkami rozrządowymi,
- stacji o wydzielonych torach postojowych dla przewozów pasażerskich;
- jest niezbędny do zachowania ciągłości sieci, zapewnienia objazdów w sytuacjach awaryjności itp.
Kategoria utrzymaniowa D obejmuje odcinki linii nie zaliczone w poczet kat. A,B, C.
Monitoring
Na
potrzeby Programu planuje się opracowanie wskaźników służących do
monitorowania realizacji celów szczegółowych Programu, zmierzających do
realizacji celów głównych poprzez:
- zapewnienie trwałych i przewidywalnych parametrów technicznych infrastruktury,
- poprawa
oferty kierowanej do przewoźników kolejowych, co zapewni lepsze
zaspokajanie przez przewoźników potrzeb społecznych i gospodarczych.
Oczekiwane korzyści
Porównanie
map prędkości i dopuszczalnych nacisków osiowych w roku 2015 i 2023
wskazuje na znaczną poprawę warunków eksploatacyjnych - w kluczowym dla
przewoźników aspekcie spójności sieci umożliwiającej świadczenie
konkurencyjnych usług przewozowych. Szczególnie istotne będzie
zapewnienie stabilnej, wyższej prędkości maksymalnej na połączeniach
ośrodków wojewódzkich (np. Kraków – Katowice, Wrocław – Zielona Góra)
oraz, w zakresie nacisków osiowych, na głównych ciągach dedykowanych
ruchowi towarowemu (np. Magistrala Węglowa Śląsk – porty, Magistrala
Nadodrzańska Wrocław – Szczecin, Katowicki Węzeł Kolejowy, czy towarowa
obwodnica Warszawy). Korzyści ekonomiczne możliwe do uzyskania w
wyniku realizacji Programu – wynikające jedynie z zapewniania coraz
lepszej prędkości pociągów (skrócenie czasu przejazdu) oraz ograniczenia
negatywnych oddziaływań na środowisko, dzięki przejęciu niektórych
przewozów drogowych – mogą osiągnąć wartość przeszło 20 mld zł. Ponadto
– w ostatecznym rezultacie wystąpią także takie korzyści
makroekonomiczne, jak dodatkowe wpływy fiskalne do budżetu państwa z
tytułu podatków PIT, CIT, VAT, akcyzy – pozyskiwane od bezpośrednich
realizatorów robót utrzymaniowych, którzy w znacznej mierze przejma
koszty napraw głównych i planowych napraw bieżących, a także koszty
likwidacji zaległości utrzymaniowych. Wykonawcy tych robót (PNIUIK
Kraków, PPMT Gdańsk, DOLKOM Wrocław, DOM Poznań) będą musieli zwiększyć u
siebie zatrudnienie, co korzystnie wpłynie na rynek pracy .
Wieloletnia umowa utrzymaniowa
Realizacja
Programu wieloletniego będzie odbywać się na podstawie umowy zawieranej
między ministrem właściwym do spraw transportu i PKP PLK, na okres
obowiązywania programu. Będzie ona określać szczegółowe zasady finansowania środkami publicznymi działalności PKP PLK. Zakres przedmiotowy regulowany ww. umową:
- okres
obowiązywania umowy zgodny z okresem, na jaki został ustanowiony
program oraz z okresem, na jaki ma zostać przyjęty plan biznesowy PKP
PLK;
- infrastruktura kolejowa oraz obiekty infrastruktury usługowej objęte umową;
- zasady zarządzania infrastrukturą, w tym utrzymania i remontów infrastruktury, wraz z określeniem zaległości w tym zakresie;
- zasady postępowania w przypadku występowania poważnych zakłóceń w ruchu pociągów, w tym informowania przewoźników;
- wielkość dofinansowania (w tym finansowanie ulg w opłacie podstawowej);
- cele
w zakresie wydajności zorientowane na użytkownika wraz ze wskaźnikami
ich realizacji, w szczególności obejmujące oczekiwania co do, np.:
- niezawodności, punktualności,
- efektów w zakresie poprawy poziomu bezpieczeństwa,
- zasad ustalania zakresu oraz wielkości działań dotyczących utrzymania i remontów infrastruktury,
- Zachęty
do zmniejszania kosztów udostępniania infrastruktury i poziomu opłat za
dostęp, w szczególności mechanizmy motywujące, polegające na
uwzględnieniu w kosztach PKP PLK nagród i premii dla pracowników za
właściwą realizację celów jakościowych, wskazanych w umowie oraz za
optymalizację kosztów udostępnienia infrastruktury i poziomu opłat za
dostęp;
- zasady weryfikacji zasadności utrzymania niewykorzystywanej infrastruktury;
- zasady przekazywania i rozliczenia dofinansowania.
Finansowanie infrastruktury kolejowej
W
ramach Programu wsparciem finansowym objęte zostaną koszty, które nie
mogą zostać sfinansowane z przychodów zarządcy z tytułu opłat za
korzystanie z infrastruktury kolejowej oraz z przychodów innych niż
udostępnianie infrastruktury kolejowej, tj.: ze sprzedaży materiałów,
dzierżawy infrastruktury kolejowej oraz maszyn i sprzętu kolejowego. Zgodnie
z art. 31 ust. 3 Dyrektywy 2012/34/UE, opłaty za minimalny pakiet
dostępu i za dostęp do infrastruktury łączącej obiekty infrastruktury
usługowej ustala się po koszcie, który jest bezpośrednio ponoszony jako
rezultat przejazdu pociągu. Sposób ustalania stawek jednostkowych
opłat za dostęp do infrastruktury jest ściśle określony przez przepisy
prawa. Podstawę prawną dla zasad kalkulacji stawek dostępu stanowią:
- Dyrektywa 2012/34/UE,
- ustawa z dnia 28 marca 2003 r. o transporcie kolejowym,
- rozporządzenie
wykonawcze Komisji (UE) 2015/909 z dnia 12 czerwca 2015 r. w sprawie
zasad obliczania kosztów, które są podnoszone bezpośrednio jako rezultat
przejazdu pociągu.
Obecnie Ministerstwo Infrastruktury i
Budownictwa prowadzi prace legislacyjne nad projektem rozporządzenia w
sprawie udostępnienia infrastruktury kolejowej. W dalszym ciągu MIB
będzie kontynuowało prace nad przytoczonym wyżej Programem i umową
utrzymaniową określającą koszty (tzn. przychody dla PKP PLK).
Dotychczasowe rozwiązania prawne wygasają z końcem grudnia 2017 r., co
sugeruje, że być może nowe regulacje będą przyjęte niezwłocznie na ile
będzie to możliwe i będą obowiązywać co najmniej 5 lat. Opracowanie Henryk Sikora fot. PKP PLK, SolkolArt, PKP PLK
|
| | |
|
|
|
|
|
|
Copyright "Wolna Droga" |
|
|
|
|
|