 |
|
"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....
WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni. |
|
|
|
 |
Wtorek, 18 marca 2025 r. |
|
Imieniny obchodzą:
Anzelm, Cyryl, Edward
|
|
|
|
|
|
Historyczny sztandar kolejarzy Węzła PKP Wejherowo | |
[ 0000-00-00 ] |
Poniższy tekst powstał na podstawie kroniki i zapisków p. Alfreda
Barzowskiego, st. referendarza Stacji Pozaklasowej Gdynia – Port,
pracownika PKP (dzisiaj na emeryturze).
Sztandar - symbol wierności W
roku 1921, po długoletniej niewoli, Polska odzyskała niepodległość.
Chcąc uczcić ten doniosły fakt kolejarze wejherowscy postanowili
ufundować ze swych skromnych poborów Sztandar, jako symbol wierności
Bogu i miłości do niepodległej ojczyzny oraz w dowód wdzięczności za
udany i sprawny przebieg ciężkiej i odpowiedzialnej służby. Sztandar
został wykonany przez siostry zakonne Zgromadzenia Św. Wincentego a
Paulo z Pelplina. Wykonano go z materiału w barwach narodowych. Na tle
białym widnieje wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej Królowej Korony
Polskiej, jako opiekunki i Matki wiernego Jej polskiego ludu. Natomiast
na tle czerwonym wyszyty jest biały orzeł z koroną - godło państwa
polskiego oraz napis „Pracownicy PKP Wejherowo dnia 01.04.1921 r.”.
Chrzestni i chorążowie Sztandaru – 1921 r. Uroczyste
poświęcenie Sztandaru odbyło się dnia 01.04.1921 r. na placu przed
dworcem kolejowym w Wejherowie. Poświęcenia dokonał, w obecności licznie
zebranych fundatorów i mieszkańców Wejherowa oraz okolic, proboszcz
parafii kościoła p.w. Św. Trójcy w Wejherowie - ks. prałat Walenty
Dąbrowski. Chrzestnymi Sztandaru byli: Zawiadowca Odcinka Drogowego
Pan Ferdynand Szczypka, Zawiadowca stacji Pan Władysław Lass i Kierownik
Ekspedycji Kolejowej Pan Jan Szuman. Do noszenia Sztandaru wybrano
zasłużonych kolegów Józefa Jednachowskiego, Jana Węsierskiego i Józefa
Nastały. W dokumentach poświęcenia i chrztu Sztandaru zapisano
następującą adnotację: „W przypadku jakichkolwiek przemian
politycznych w Polsce sztandar należy bezzwłocznie oddać na przechowanie
do kościoła parafialnego”.
Chorążowie Sztandaru – 1925 r. W
roku 1925, po utworzeniu nowych jednostek służbowych w Gdyni oraz
powstawania związków zawodowych, dokonano różnych przeniesień
służbowych, w związku z czym na miejsce przeniesionych kolegów z pocztu
sztandarowego dokonano wyboru innych zaufanych osób. Byli to: Józef
Hebel, Antoni Rąbka i Antoni Czoska. Od chwili poświęcenia do roku
1939 liczni pracownicy PKP na czele ze swym Sztandarem brali udział we
wszystkich uroczystościach kościelnych i państwowych oraz na pogrzebach
zmarłych kolegów.
Sztandar w ukryciu – (1939 – 1945) W
1939 roku przed wybuchem II wojny światowej przewodniczący Związków
Zawodowych i Rady Zakładowej stacji PKP Wejherowo, Pan Emil Kramp,
zgodnie z adnotacją umiejscowioną w akcie poświęcenia i chrztu, oddał
Sztandar na przechowanie do kościoła parafialnego Św. Trójcy w
Wejherowie. I tak Sztandar przetrwał szczęśliwie do zakończenia II
wojny światowej w 1945 r. Dodać należy, iż w tym czasie administratorem
kościoła parafialnego oraz parafii Św. Trójcy w Wejherowie był niemiecki
ksiądz Knopp.
Renowacja Sztandaru – 1947 r. Po
wojnie postanowiono Sztandar odnowić. W tym celu przeprowadzono zbiórkę
pieniędzy i to nie tylko od braci kolejarskiej, ale i od społeczeństwa
Wejherowa. Odnowy Sztandaru dokonały siostry Miłosierdzia Szpitala
Powiatowego w Wejherowie przy ulicy Św. Jacka. Po renowacji dnia
26.04.1947 r. dokonano jego poświęcenia przez kapelana szpitala ks.
Czerwińskiego w obecności chrzestnych: kontrolera ruchu Pana Bernarda
Majewskiego z żoną oraz kontrolera drogowego Pana Leona Walc z żoną.
Następnie Sztandar przekazano w ręce kolegów: Feliksa Kreft, Jana
Formela i Antoniego Czoska. Podobnie, jak w okresie międzywojennym,
do roku 1950 Sztandar brał udział we wszystkich uroczystościach
kościelnych, państwowych i pogrzebach kolegów.
Sztandar w mrokach stalinizmu – 1950 r. W
lipcu 1950 roku kolejarze węzła wejherowskiego zostali powiadomieni, że
Sztandar został zarekwirowany przez pracownicę Okręgowego Związku
Kolejarzy w Gdańsku, która przybyła w asyście dwóch urzędników służby
bezpieczeństwa. Zabór Sztandaru uzasadniano kuriozalnym powodem. Cytat: „Kolejarze wejherowscy nie stosują się do stalinizmu i jego ustroju”. Powiadomiono jedynie, iż Sztandar przekazany będzie prawdopodobnie do Zarządu Głównego ZZK w Warszawie. Podczas
tej operacji dokumenty chrztu i poświęcenia Sztandaru zaginęły i
niestety nie udało się ich odzyskać. Należy zaznaczyć, że to bezprawne
zarekwirowanie dokonało się za wiedzą, a być może przyzwoleniem Rady
Zakładowej. Późniejsze protesty i próby odzyskania Sztandaru przez zawiadowcę stacji Wejherowo Pana Antoniego Czoski były bezskuteczne.
Sztandar odzyskany – (1956 – 1957) W
gorących dniach października 1956 roku na zorganizowanym wiecu przez
pracowników PKP Wejherowo nowo wybrany bezpartyjny przewodniczący Rady
Zakładowej ZZK węzła wejherowskiego - kierownik pociągu Pana Józef
Barzowski oraz sekretarz Rady - Pan Ireneusz Klempert w ogólnej
rezolucji poparcia przez wszystkich kolejarzy węzła, kategorycznie
żądali od nowo wybranych, aby poczynić starania o zwrot skonfiskowanego
Sztandaru. Po wielu zabiegach i pokonaniu napotykanych trudności
oraz pomocy posła na sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej - obywatela
Bolesława Machuta, Sztandar został odnaleziony i zwrócony prawowitym
właścicielom i opiekunom - wejherowskim kolejarzom. Sztandar po
siedmioletniej niewoli dnia 27.06.1957 r. o godz. 18.30 został owacyjnie
przywitany na dworcu kolejowym w Wejherowie przez załogę wejherowskiego
i gdyńskiego węzła PKP. A także przez społeczeństwo grodu Wejhera i
władze miasta. Orkiestra kolejowa odegrała hymn państwowy, po czym w
asyście kolejowej kompani honorowej Sztandar został przeniesiony do
kolejowej świetlicy mieszczącej się przy ulicy Dworcowej. Tam został
ustawiony na honorowym miejscu podium, gdzie brać kolejarska i
społeczeństwo grodu Wejhera mogło oddać hołd tak drogocennemu i
umiłowanemu przez kolejarzy sztandarowi. Niestety, po latach
poniewierki Sztandar wymagał ponownej renowacji. Dokonały jej siostry
Miłosierdzia Szpitala Powiatowego w Wejherowie. Wypada dodać, że
Sztandar został przywieziony pociągiem z Warszawy do Wejherowa osobiście
przez przewodniczącego Rady Zakładowej PKP Stacji Pana Józefa
Barzowskiego. W niecały miesiąc po odzyskaniu sztandaru wejherowscy
kolejarze, mając przykre doświadczenia poniewierania go w burzliwych
latach stalinizmu i z powodu braku zaufania do komunistycznych władz
PRL-u, jednogłośnie postanowili oddać go do nowo powstałej parafii Św.
Leona Wielkiego w Wejherowie na terenie, której znajduje się także
stacja kolejowa. Ówczesny proboszcz - Prałat Władysław Mówka - dnia
14.07.1957 r. przyjął sztandar podczas uroczystego nabożeństwa i
wygłosił okolicznościowe kazanie. Następnie polecił umieścić Sztandar w
prezbiterium, jako odpowiednim miejscu dla czerpania łask i sił w
miłości do Boga i ojczyzny.
Obecnie pieczę nad sztandarem sprawuje chorąży Pan Edmund Szyca oraz boczna asysta w osobach Panów Jana Reszka i Mateusza Reszka (Tytuł i śródtytuły pochodzą od redakcji, spisał „aw”) fot.Z prywatnego archiwum
|
| | |
|
|
|
|
|
|
Copyright "Wolna Droga" |
|
|
|
|
|