"SEMAFOR": podjęliśmy próbę przekazywania na łamach "Semafora" informacji i wiadomości, które mamy nadzieję zainteresują naszych czytelników; informacji których nie znajdziecie na łamach oficjalnych dzienników....

WOLNA DROGA: Choć poszukiwanie prostych rozwiązań jest osadzone głęboko w podświadomości, a nieskomplikowany obraz rzeczywistości jest wygodny, nie zmusza do choćby chwilowej zadumy, do uświadomienia prawdy o traconym wpływie na własne losy, na otaczający świat - od poszukiwania prawdy nikt nas nie zwolni.
 
Wtorek, 18 marca 2025 r.
Imieniny obchodzą: Anzelm, Cyryl, Edward
 
Historyczny sztandar kolejarzy Węzła PKP Wejherowo
[ 0000-00-00 ]
Poniższy tekst powstał na podstawie kroniki i zapisków p. Alfreda Barzowskiego, st. referendarza Stacji Pozaklasowej Gdynia – Port, pracownika PKP (dzisiaj na emeryturze).

Sztandar - symbol wierności
W roku 1921, po długoletniej niewoli, Polska odzyskała niepodległość. Chcąc uczcić ten doniosły fakt kolejarze wejherowscy postanowili ufundować ze swych skromnych poborów Sztandar, jako symbol wierności Bogu i miłości do niepodległej ojczyzny oraz w dowód wdzięczności za udany i sprawny przebieg ciężkiej i odpowiedzialnej służby.
Sztandar został wykonany przez siostry zakonne Zgromadzenia Św. Wincentego a Paulo z Pelplina. Wykonano go z materiału w barwach narodowych. Na tle białym widnieje wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej Królowej Korony Polskiej, jako opiekunki i Matki wiernego Jej polskiego ludu. Natomiast na tle czerwonym wyszyty jest biały orzeł z koroną - godło państwa polskiego oraz napis „Pracownicy PKP Wejherowo dnia 01.04.1921 r.”.

Chrzestni i chorążowie Sztandaru – 1921 r.
Uroczyste poświęcenie Sztandaru odbyło się dnia 01.04.1921 r. na placu przed dworcem kolejowym w Wejherowie. Poświęcenia dokonał, w obecności licznie zebranych fundatorów i mieszkańców Wejherowa oraz okolic, proboszcz parafii kościoła p.w. Św. Trójcy w Wejherowie - ks. prałat Walenty Dąbrowski.
Chrzestnymi Sztandaru byli: Zawiadowca Odcinka Drogowego Pan Ferdynand Szczypka, Zawiadowca stacji Pan Władysław Lass i Kierownik Ekspedycji Kolejowej Pan Jan Szuman. Do noszenia Sztandaru wybrano zasłużonych kolegów Józefa Jednachowskiego, Jana Węsierskiego i Józefa Nastały. W dokumentach poświęcenia i chrztu Sztandaru zapisano następującą adnotację: „W przypadku jakichkolwiek przemian politycznych w Polsce sztandar należy bezzwłocznie oddać na przechowanie do kościoła parafialnego”.

Chorążowie Sztandaru – 1925 r.
W roku 1925, po utworzeniu nowych jednostek służbowych w Gdyni oraz powstawania związków zawodowych, dokonano różnych przeniesień służbowych, w związku z czym na miejsce przeniesionych kolegów z pocztu sztandarowego dokonano wyboru innych zaufanych osób. Byli to: Józef Hebel, Antoni Rąbka i Antoni Czoska.
Od chwili poświęcenia do roku 1939 liczni pracownicy PKP na czele ze swym Sztandarem brali udział we wszystkich uroczystościach kościelnych i państwowych oraz na pogrzebach zmarłych kolegów.

Sztandar w ukryciu – (1939 – 1945)
W 1939 roku przed wybuchem II wojny światowej przewodniczący Związków Zawodowych i Rady Zakładowej stacji PKP Wejherowo, Pan Emil Kramp, zgodnie z adnotacją umiejscowioną w akcie poświęcenia i chrztu, oddał Sztandar na przechowanie do kościoła parafialnego Św. Trójcy w Wejherowie.
I tak Sztandar przetrwał szczęśliwie do zakończenia II wojny światowej w 1945 r. Dodać należy, iż w tym czasie administratorem kościoła parafialnego oraz parafii Św. Trójcy w Wejherowie był niemiecki ksiądz Knopp.

Renowacja Sztandaru – 1947 r.
Po wojnie postanowiono Sztandar odnowić. W tym celu przeprowadzono zbiórkę pieniędzy i to nie tylko od braci kolejarskiej, ale i od społeczeństwa Wejherowa. Odnowy Sztandaru dokonały siostry Miłosierdzia Szpitala Powiatowego w Wejherowie przy ulicy Św. Jacka.
Po renowacji dnia 26.04.1947 r. dokonano jego poświęcenia przez kapelana szpitala ks. Czerwińskiego w obecności chrzestnych: kontrolera ruchu Pana Bernarda Majewskiego z żoną oraz kontrolera drogowego Pana Leona Walc z żoną. Następnie Sztandar przekazano w ręce kolegów: Feliksa Kreft, Jana Formela i Antoniego Czoska.
Podobnie, jak w okresie międzywojennym, do roku 1950 Sztandar brał udział we wszystkich uroczystościach kościelnych, państwowych i pogrzebach kolegów.

Sztandar w mrokach stalinizmu – 1950 r.
W lipcu 1950 roku kolejarze węzła wejherowskiego zostali powiadomieni, że Sztandar został zarekwirowany przez pracownicę Okręgowego Związku Kolejarzy w Gdańsku, która przybyła w asyście dwóch urzędników służby bezpieczeństwa. Zabór Sztandaru uzasadniano kuriozalnym powodem. Cytat: „Kolejarze wejherowscy nie stosują się do stalinizmu i jego ustroju”. Powiadomiono jedynie, iż Sztandar przekazany będzie prawdopodobnie do Zarządu Głównego ZZK w Warszawie.
Podczas tej operacji dokumenty chrztu i poświęcenia Sztandaru zaginęły i niestety nie udało się ich odzyskać. Należy zaznaczyć, że to bezprawne zarekwirowanie dokonało się za wiedzą, a być może przyzwoleniem Rady Zakładowej.
Późniejsze protesty i próby odzyskania Sztandaru przez zawiadowcę stacji Wejherowo Pana Antoniego Czoski były bezskuteczne.

Sztandar odzyskany – (1956 – 1957)
W gorących dniach października 1956 roku na zorganizowanym wiecu przez pracowników PKP Wejherowo nowo wybrany bezpartyjny przewodniczący Rady Zakładowej ZZK węzła wejherowskiego - kierownik pociągu Pana Józef Barzowski oraz sekretarz Rady - Pan Ireneusz Klempert w ogólnej rezolucji poparcia przez wszystkich kolejarzy węzła, kategorycznie żądali od nowo wybranych, aby poczynić starania o zwrot skonfiskowanego Sztandaru.
Po wielu zabiegach i pokonaniu napotykanych trudności oraz pomocy posła na sejm Polskiej Rzeczpospolitej Ludowej - obywatela Bolesława Machuta, Sztandar został odnaleziony i zwrócony prawowitym właścicielom i opiekunom - wejherowskim kolejarzom.
Sztandar po siedmioletniej niewoli dnia 27.06.1957 r. o godz. 18.30 został owacyjnie przywitany na dworcu kolejowym w Wejherowie przez załogę wejherowskiego i gdyńskiego węzła PKP. A także przez społeczeństwo grodu Wejhera i władze miasta. Orkiestra kolejowa odegrała hymn państwowy, po czym w asyście kolejowej kompani honorowej Sztandar został przeniesiony do kolejowej świetlicy mieszczącej się przy ulicy Dworcowej. Tam został ustawiony na honorowym miejscu podium, gdzie brać kolejarska i społeczeństwo grodu Wejhera mogło oddać hołd tak drogocennemu i umiłowanemu przez kolejarzy sztandarowi.
Niestety, po latach poniewierki Sztandar wymagał ponownej renowacji. Dokonały jej siostry Miłosierdzia Szpitala Powiatowego w Wejherowie. Wypada dodać, że Sztandar został przywieziony pociągiem z Warszawy do Wejherowa osobiście przez przewodniczącego Rady Zakładowej PKP Stacji Pana Józefa Barzowskiego.
W niecały miesiąc po odzyskaniu sztandaru wejherowscy kolejarze, mając przykre doświadczenia poniewierania go w burzliwych latach stalinizmu i z powodu braku zaufania do komunistycznych władz PRL-u, jednogłośnie postanowili oddać go do nowo powstałej parafii Św. Leona Wielkiego w Wejherowie na terenie, której znajduje się także stacja kolejowa. Ówczesny proboszcz - Prałat Władysław Mówka - dnia 14.07.1957 r. przyjął sztandar podczas uroczystego nabożeństwa i wygłosił okolicznościowe kazanie. Następnie polecił umieścić Sztandar w prezbiterium, jako odpowiednim miejscu dla czerpania łask i sił w miłości do Boga i ojczyzny.

Obecnie pieczę nad sztandarem sprawuje chorąży Pan Edmund Szyca oraz boczna asysta w osobach Panów Jana Reszka i Mateusza Reszka
(Tytuł i śródtytuły pochodzą od redakcji, spisał „aw”)
fot.Z prywatnego archiwum
Copyright "Wolna Droga"
[X]
Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Prywatności. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.